برای تشخیص سندرم روده تحریک پذیر از روش های افتراقی برای این منظور استفاده می شود یعنی جهت تشخیص این عارضه با رد سایر اختلال ها که علائم مشابه این سندروم دارند، اختلال تشخیص قطعی داده می شود.
قبل تشخیص این اختلال فرد باید از نظر ابتلا به سایر بیماری های روده از جمله رد کردن عفونت‌های انگلی، عدم تحمل لاکتوز، رشد بیش از حد باکتری‌ها در روده باریک و اختلال سلیاک یا بیماری التهابی روده مورد بررسی قرار گیرد.
به همین جهت این بیماران می بایست مورد آزمایش هایی از جمله کونولوسکوپی قرار گیرند. همراه با رد احتمالات ذکر شده پزشکان از روش های دیگری برای تشخیص این عارضه استفاده می کنند، که در ادامه به آنها می پردازیم :
معاینه بیمار
- در این مرحله پزشک بیمار را از نظر نشانه هایی که این عارضه برای فرد ایجاد می کند، مورد بررسی قرار می دهد. علائم شایع ابتلا به سندروم روده تحریک پذیر شامل درد شکمی، احساس ناگهانی نیاز به توالت،اسهال، یبوست و …می باشد. (علائم ذکر شده ممکن است نشانه ای از سایر بیماری ها باشد که نیاز به انجام آزمایشات متعدد است.)
- بررسی سابقه خانوادگی بیمار از نظر ابتلا به سلیاک یا حساسیت نسبت به لاکتوز
- بررسی شرایط روحی و روانی بیمار از نظر تجربیات تلخ یا استرس های شدید
- معاینه و بررسی شکم بیمار از نظر احساس درد، نفخ و …