کاندوم مردانه محبوب ترین روش کنترل بارداری و بیماریهای جنسی

 

کاندوم مردانه یکی از محبوب ترین روش های کنترل بارداری است. استفاده از این کاندوم ها ساده است و به راحتی در انواع فروشگاه و سوپر مارکت ها در دسترس عموم قرار می گیرد. همچنین برخی از کلینیک های بهداشتی آنها را به صورت رایگان توزیع می کنند. هر دو کاندوم مردانه و زنانه، با جلوگیری از ورود اسپرم به رحم در طی مقاربت، از حاملگی جلوگیری می کنند. این کاندوم ها قابلیت استفاده در طول رابطه جنسی دهانی یا مقعدی را دارا می باشد. کاندوم تنها روش کنترل بارداری است که می تواند در برابر عفونت های منتقله از راه جنسی (STI) محافظت ایجاد نماید.
گزینه های کنترل برداری برای مردان شامل استفاده از کاندوم و وازکتومی است. کاندوم از روش موقت پیشگیری از بارداری است. در صورتی که وازکتومی از روش های دائمی است.

انواع کاندوم

دو نوع اصلی از کاندوم شامل کاندوم مردانه و زنانه است. کاندوم مردانه یک غلاف (پوشش) است که اندام تناسلی مردان ( آلت تناسلی ) را پوشش می دهد. یک کاندوم زن یک غلاف (پوشش) است که وارد واژن می شود. کاندوم مردانه محبوب تر بوده و به طور گسترده ای در دسترس است. اغلب کاندوم ها از دو جنس لاتکس و پلی اورتان تولید می شوند. کاندوم های مردانه بر حسب ویژگی های مختلفی تقسیم بندی می شوند که عبارتند از :

• اندازه ها
• سبک ها
• بافت ها
• رنگ ها
• طعم ها

همچنین کاندوم ها می توانند دارای روان کننده یا بدون روان کننده باشند. دسته ای دیگر از کاندوم ها حاوی مواد شیمیایی به نام اسپرم کش است، البته پزشکان توصیه می کنند از این دست از کاندوم ها استفاده نکنید. زیرا این مواد می توانند باعث عفونت های ادراری شوند.

 

جهت خواندن ادامه مطلب روی لینک زیر کلیک کنید:

https://hpvdarman.com/articles/%da%a9%d8%a7%d9%86%d8%af%d9%88%d9%85-%d9%85%d8%b1%d8%af%d8%a7%d9%86%d9%87/

همه چیزهایی که باید درباره عفونت کلامیدیا بدانید !

 

کلامیدیا عفونتی است که از راه ارتباط جنسی منتقل می شود. بیماران مبتلا به این عفونت اغلب علائم چندانی را تجربه نمی کنند. در واقع، حدود 90 درصد زنان و 70 درصد مردان مبتلا به این STI علائمی ندارند. اما کلامیدیا بدون علامت نیز می تواند مشکلاتی برای سلامتی ایجاد کند. همچنین اگر کلامیدیا درمان نشود، می تواند عوارض جدی را ایجاد کند، بنابراین در صورت بروز هرگونه علائم، مشورت با پزشک امری الزامی است.

علت کلامیدیا چیست؟

رابطه جنسی بدون کاندوم و رابطه جنسی دهانی بدون محافظ، از راه های اصلی انتقال عفونت کلامیدیا است. انتقال این بیماری نیاز به برقراری رابطه کامل ندارد، بلکه تنها تماس با ناحیه تناسلی می تواند موجب انتقال باکتری شود. به علاوه یکی از راه انتقال این عفونت باکتریایی از زایمان است، یعنی نوزاد می تواند با عبور از مجرای زایمان مادر بیمار این عارضه را دریافت کند. به همین دلیل لازم است مادران قبل از زایمان آزمایش های مربوط به بیماری باکتریایی کلامیدیا را انجام دهند. همچنین عفونت کلامیدیا در چشم می تواند از طریق تماس دهانی یا تناسلی با چشم رخ دهد، البته این عفونت شایع نیست.

شیوع کلامیدیا

این بیماری میزان شیوع نسبتاً بالایی دارد زیرا که بر طبق آمار منتشر شده از مرکز کنترل و پیشگیری بیماری (CDC) تنها در سال 2017، بیش از 1.7 میلیون مورد کلامیدیا گزارش شده است. با این حال، بسیاری از این موارد همچنان پنهان بوده و تعداد واقعی عفونت های کلامیدیا هر سال ممکن است نزدیک به 3 میلیون نفر باشد. مردان و زنان هر دو می توانند این عفونت را دریافت کنند، اما بر طبق آمار زنان به خصوص زنان جوان تر بیشتر از سایرین در معرض این عفونت هستند.
از همین روی CDC توصیه می کند که همه زنان فعال جنسی حداقل یکبار در سال برای انجام آزمایش های مربوط به بیماری های STI مراجعه نمایند.
از لحاظ آماری، برقراری رابطه جنسی با بیش از یک نفر احتمال دریافت STI را افزایش می دهد. از سایر عوامل خطر می توانیم به ابتلا به STI در گذشته یا در حال حاضر اشاره کنیم ، زیرا این عامل می تواند مقاومت بدن را کاهش دهد. همچنین قرار گرفتن در معرض تجاوز نیز ریسک ابتلا به این نوع بیماری را افزایش میدهد.

علائم کلامیدیا در مردان

اغلب مردان پس از ابتلا به این بیماری هیچ نشانه ای را تجربه نمی کنند.

اما دسته ای دیگری علائمی دارند که معمولاً ظهور آنها بین 1 تا 3 هفته زمان نیاز دارد. برخی از شایع ترین نشانه های کلامیدیا در مردان عبارتند از:

1. احساس سوزش در هنگام ادرار کردن
2. ترشحات زرد یا سبز از آلت تناسلی
3. درد شکم و کمر
4. درد بیضه ها

همچنین ممکن است این بیماری عفونی در حنجره ایجاد شود. در این مورد، علائم اصلی شامل ترشحات، درد و خونریزی از این ناحیه است. برقراری رابطه جنسی دهانی با کسی که این عفونت را دارد، خطر ابتلا به کلامیدیا در گلو را افزایش می دهد. که در این صورت علائمی مانند گلودرد، سرفه یا تب ظاهر می شود.

 

ادامه مطلب https://hpvdarman.com/articles/%d8%b9%d9%81%d9%88%d9%86%d8%aa-%da%a9%d9%84%d8%a7%d9%85%db%8c%d8%af%db%8c%d8%a7/

بررسی انواع روش های موثر درمان کیست مویی ( کیست پیلونیدال ) – پزشکی

 

کیست مویی یک سوراخ یا تونل کوچک و محل تجمع چرک و پوست های مرده به شکل یک توده در پوست بالای شکاف باسن می باشد، این بیماری با نام هایی نظیر کیست پیلونیدال و سینوس پیلونیدال هم شناخته می شود؛ این عارضه همیشه علائم ایجاد نمی کند و فقط در صورت عفونت نیاز به درمان قطعی دارد. در این مقاله انواع روش های درمان قطعی کیست مویی در خانه و کلینیک های پزشکی را بررسی می کنیم.

از کجا بفهمیم که به یک کیست پیلونیدال دچار شده ایم؟

اکثر افراد مبتلا به سینوس پیلونیدال نمی توانند آن را مشاهده کنند. مگر این که کیست شروع به عفونت کند و علائم بارز داشته باشد.

عفونت کیست مویی باعث درد و تورم می شود و ممکن است ناحیه مبتلا شده در بدن فرد را به یک آبسه تبدیل کند.

چه زمانی برای درمان کیست مویی به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر یک توده کوچک در بالای شکاف باسن خود دارید که علائمی مانند درد ، قرمزی، خونریزی یا چرک دارد مراجعه به پزشک عمومی پیشنهاد ماست و لازم می باشد.

این علائم می توانند به سرعت و اغلب طی چند روز ایجاد شوند. این علائم نشانه هایی از عفونت هستند و باید درمان شوند.

هنگام مراجعه به پزشک وی با بررسی شرایط کیست بهترین روش درمان را برای شما تجویز کرده یا با یک پزشک متخصص درمان بیماری های نشیمنگاهی این عارضه را برای شروع روند درمان کیست مویی به اشتراک می گذارد.

چطور باید تشخیص داد که یک کیست مویی دچار عفونت نشده است؟

در صورت عدم وجود علائم عفونت به درمان نیازی ندارید. توصیه می شود که اگر بیش از حد نگران هستید با پزشک عمومی مشورت کنید و در غیر این صورت باید منتظر باشید که پس از گذشت روزها چه اتفاقی برای کیست شما می افتد. درمان می شود یا عفونت می کند.

تمیز نگه داشتن ناحیه متورم شده با دوش گرفتن یا استحمام منظم بسیار مهم است.

ناحیه آسیب دیده را اصلاح نکنید ، مگر اینکه با یک پزشک عمومی مشورت کرده اید و او این کار را توصیه کرده است.

انواع روش های درمان قطعی کیست پیلونیدال

درمان سینوس پیلونیدال آلوده به موارد زیر بستگی دارد:

• علائمی که در بدن فرد مبتلا ظاهر می شوند
• اندازه توده سینوس پیلونیدال
• آیا قبلا هم فرد تجربه این عارضه را داشته است یا خیر

آبسه سینوس پیلونیدال به درمان با آنتی بیوتیک نیاز دارد و چرک داخل آن نیز از نظر پزشکی باید تخلیه شود. در بیشتر موارد به فرد بیمار استفاده از مسکن مانند پاراستامول و ضد التهاب ها برای کاهش درد و تورم ارائه می شود.

و اما امروزه روش های نوینی جهت درمان کیست پیلونیدال ارائه شده است که در ادامه به بررسی تخصصی آن ها می پردازیم:

عمل جزئی برای تخلیه چرک از سینوس (برش و زهکشی)

این روش یکی از رایج ترین و پاسخگو ترین روش هایی است که بیمارستان ها و کلینیک ها برای درمان کیست مویی که عفونت بسیار کمی دارد ارائه می دهند. طی این روش یک سوراخ کوچک در آبسه ایجاد می کنند تا چرک تخلیه شود. سپس محل سوراخ کوچک می ماند تا طی چندین روز به طور طبیعی بهبود یابد. از اتفاق هایی که برای فرد در روند این روش می افتند می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• بیهوشی عمومی یا بی حسی موضعی ، بسته به اندازه آبسه.
• اقامت در بیمارستان (یا می توانید همان روز آن جا را ترک کنید).
• تغییر پانسمان منظم (روزانه).
• زمان بهبودی در طی 4 تا 6 هفته.

ادامه مطلب

زگیل مقعدی در زنان و مردان: درمان، علائم، تشخیص و پیشگیری

زگیل مقعدی چیست ؟

زگیل مقعدی نوعی از زگیل تناسلی می باشد و به شکل زگیل های کوچکی در داخل و اطراف مقعد ایجاد میشوند. در بیشتر موارد زگیل باعث ناراحتی یا درد نمی شود. ولی اگر بیش از اندازه بزرگ شوند ممکن است دچار خارش و تحریک شده و یا خونریزی کنند. اگر علائم این بیماری وجود نداشته باشد، ممکن است بیمار مبتلا به این زگیل از وجود آن اطلاعی نداشته باشد. زگیل های مقعدی ممکن است فقط در یک نقطه ایجاد شده و یا به قسمت های مختلف اندام تناسلی و مقعد گسترش یابند.

علائم زگیل های مقعد چیست؟

زگیل های مقعد در داخل و اطراف ناحیه مقعد (آنوس) یافت می شوند. این زگیل ها در ابتدا خیلی کوچک هستند و به مرور رشد می کنند. ظاهر این زگیل ها در ابتدا به شکل گل کلم است و رنگ هایی مانند هلویی، زرد، صورتی یا قهوه ای روشن دارد و یا ممکن است با رنگ پوست شما ترکیب شوند. زگیل های مقعد اغلب بدون درد یا ناراحتی رخ می دهند. علائم کمتر شایع این بیماری شامل خارش، خونریزی و ترشح است، همچنین بیماران مبتلا به زگیل مقعدی نیز ممکن است احساس کنند که در ناحیه مقعد خود یک توده دارند.

زگیل ممکن است در سایر قسمتهای بدن به طور همزمان با زگیل مقعدی ایجاد شود. زگیل های تناسلی در زنان در ناحیه تناسلی، مهبل یا دهانه رحم ظاهر میشوند و در مردان بر روی آلت تناسلی، اسکروتوم (کیسه بیضه)، ران، یا کشاله ران رشد میکنند. زگیل ممکن است بر روی دهان یا گلو در افراد مبتلا به ویروس اچ پی وی نیز رشد کند. رابطه جنسی دهانی با فردی که مبتلا به زگیل های تناسلی است، یا عمیقا بوسیدن یک فرد مبتلا به زگیل های گلو نیز می تواند منجر به عفونت شود.

درمان زگیل مقعدی

انتخاب روش درمان زگیل مقعد به تعداد، محل زگیل، شرایط بیمار و … بستگی دارد.

داروهای موضعی

درمان زگیل مقعدی با داروهای موضعی و پماد، مناسب زگیل بسیار کوچک و محدود به قسمت خارجی مقعد است. در این مورد، می توان از داروهای تجویزی برای زگیل های مقعدی استفاده نمود. از مصرف این دارو ها در داخل ناحیه مقعد یا ناحیه تناسلی، اجتناب نمایید.

بعضی از این داروها برای درمان زگیل های مقعدی توسط پزشک و در مطب وی استفاده می شود. و برخی دیگر از آنها را می توان در خانه و توسط خود شخص استفاده نمود. معمولاً درمان با این داروها تا چندین هفته به طول می انجامد. کرم های موضعی درمان زگیل عبارتند از:

    آلدارا
    پودوفیلین
    پودوفیلوکس (کندیلوکس)
    اسید ترشکلراکتیک (TCA)
    اسید بیکلروتئیک (BCA)

 

سایر گزینه های درمان

سایر گزینه های درمان ممکن است بسته به شدت و موقعیت زگیل مقعدی مورد استفاده قرار گیرند. این درمانها عبارتند از:

    کرایو تراپی : در این روش از نیتروژن مایع برای از بین بردن زگیل استفاده می کنند. پس از انجماد، زگیل ها از روی پوست ناحیه تناسلی جدا می شوند.
    درمان با لیزر : در این روش با استفاده از انرژی منتقل شده از نور شدید برای موارد شدیدتر زگیل استفاده می شود.
    Electrocautery : در این روش پزشکان از یک جریان الکتریکی برای سوزاندن زگیل ها استفاده می کنند.

روش های بالا سریعترین و بهترین روش درمان هستند و در حدود 20 الی 30 دقیقه بسته به تعداد زگیل ها کل مراحل درمان انجام میگردد.
گزینه های جراحی

این گزینه برای زگیل های بزرگتر که به سایر درمان ها پاسخ نمی دهند، کاربرد دارد. همچنین از این روش برای درمان زگیل های درون کانال مقعد نیز استفاده می شود. درمان جراحی معمولا به صورت سرپایی انجام می شود.اما این به این معنی نیست که شما می توانید در همان روز جراحی به خانه بروید. در طی این روش جراح از یک ابزار ویژه برای از بین بردن زگیل ها استفاده می کنند.

جراحی معمولاً با استفاده از بی حس کننده موضعی انجام می شود، ولی اگر تعداد و یا محل زگیل های مقعدی گسترده باشد، ممکن است از  بیهوشی عمومی استفاده نمایند.

 

ادامه مطلب را در اینجا بخوانید.

ویروس جنسی هرپس سیمپلکس ، علائم و عوارض آن چیست؟

 

ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) عفونتی است که باعث تبخال می شود. این ویروس در دسته بیماری های منتقله از راه جنسی قرار دارد، و از بیماری های مقاربتی STI به شمار میرود. هرپس در قسمت های مختلف بدن دیده می شود، ولی بیشتر در نواحی تناسلی یا دهان وجود دارد.

انواع ویروس هرپس سیمپلکس

ویروس هرپس سیمپلکس یک ویروس مسری است که می تواند از طریق تماس مستقیم از فرد به فرد منتقل شود. دو نوع ویروس تبخال وجود دارد.

 نوع یک ویروس هرپس سیمپلکس HSV-1

این ویروس عامل تبخال بر روی لب است و معمولاً از طریق بزاق آلوده منتقل می شود.HSV-1 می تواند از طریق روش های زیر منتقل شود :

• غذا خوردن در ظروف مشترک
• به اشتراک گذاشتن رژ لب
• بوسیدن

هرپس سیمپلکس میزان گسترش بالایی دارد، و برآورد ها نشان داده 67% مبتلایان به این ویروس را افراد بالای 49 سال یا بالاتر تشکیل می دهند.

نوع دو ویروس هرپس سیمپلکس HSV-2

ویروس هرپس سیمپلکس عامل تبخال تناسلی است و همانند ویروس اچ پی وی از طریق رابطه جنسی منتقل می شود. بر طبق آمار منتشر شده از آکادمی پوست آمریکا (AAD)، حدود 20 درصد از بزرگسالان فعال جنسی در ایالات متحده مبتلا به HSV-2 هستند. عفونت HSV-2 از طریق تماس جنسی با بیمار مبتلا تبخال گسترش می یابد. اما در اغلب موارد ویروس هرپس سیمپلکس نوع 1 از افرادی منتقل می شود که علامت و یا زخم ندارند.

 

ادامه مطلب

فیستول مقعدی : علائم، عوارض و دلیل ابتلا افراد به این عارضه

تا به حال از خود پرسیدید که فیستول مقعدی چیست؟ و اصلا چرا افراد گرفتار این بیماری می شوند؟ 

اغلب افرادی که دچار آبسه مقعد شده اند، فیستول مقعدی را هم تجربه می کنند. آبسه مقعدی یک حفره آلوده پر از چرک است که در نزدیکی دریچه مقعد بوجود می آید. نود درصد آبسه ها نتیجه عفونت حاد در غدد داخلی مقعد هستند. 

فیستول مقعد (که معمولاً فیستول آنوس نیز نامیده می شود) نتیجه یک آبسه مقعدی می باشد که فرد قبلا به آن گرفتار بوده یا در حال حاضر هم آبسه دارد. این اتفاق در 50٪ بیماران مبتلا به آبسه رخ می دهد. فیستول کانالی است که در زیر پوست تشکیل می شود و می تواند به همراه آبسه یا بدون آن وجود داشته باشد.

انواع فیستول مقعدی

این کانال های چرکی با توجه به موقعیت قرارگیری خود در نزدیکی بافت دریچه مقعد و پوست اطراف آن، به چند دسته تقسیم می شوند:  دورانی ، ایسکویانال ، میان اسفنکتر و ابرتواختر.

 ناحیه دورانی شایع ترین و سوپراولاتور نادر ترین نوع آبسه است. اگر هر یک از انواع آبسه به قدری در اطراف مقعد یا روده بزرگ پخش شود که کاملا گسترده شده باشد، به آن آبسه نعل اسب گفته می شود.

شایع ترین علائم فیستول

علائم فیستول مقعد شامل موارد زیر است:

1. آبسه های مکرر مقعد
2. درد و تورم در بافت اطراف مقعد
3. خروج خون یا چرک از اطراف مقعد. (این درد پس از تخلیه کانال چرکی کاهش می یابد)
4. افزایش درد با حرکات روده (مانند هنگام خروج گاز معده)
5. خون ریزی
6. تب ، لرز و احساس خستگی مزمن

در صورت مشاهده هر یک از این علائم باید به پزشک متخصص مراجعه کنید.

* پیش از شروع درمان قطعی فیستول مقعدی تحقیق کنید و بهترین کلینیک درمان و متخصص را بیابید تا عمل فیستول بدون بازگشت باشد*

چه عواملی باعث ایجاد فیستول مقعدی می شود؟

عوامل اصلی فیستول مقعدی در اکثر افراد رشد غده هایی در داخل ، خارج و آبسه های متعدد مقعد است. در برخی از موارد که بیماری عود کرده است، علل آن شامل موارد زیر می باشد:

1. بیماری کرون (بیماری التهابی روده)
2. پرتودرمانی (درمان سرطان)
3. ضربه های روحی و افسردگی مزمن
4. بیماری های منتقله از راه جنسی
5. بیماری سل
6. دیورتیکولیت (بیماری که در آن کیسه های کوچک در روده بزرگ تشکیل شده و ملتهب می شوند)
7. سرطان

روش های تشخیص فیستول مقعدی

پزشک متخصص با بررسی ناحیه اطراف مقعد می تواند این عارضه را تشخیص دهد. او به دنبال باز کردن (مجرای فیستول) روی پوست می گردد تا بتواند به طور قطعی تشخیص دهد که عمق آن چقدر است و تا کجا پیشروی داشته است. به دنبال پی بردن به عمق تونل چرکی، مسیر عبوری آن را روی پوست مشخص می کند.

در بسیاری از موارد پزشک از دهانه خارجی فیستول چرک و بافت آلوده آن را خارج می کند.

ممکن است برخی از این کانال های چرکی روی سطح پوست قابل مشاهده نباشند. در این حالت ، شاید پزشک نیاز به انجام آزمایشات دیگری داشته باشد:

آنوسکوپی

 روشی است که در آن از یک ابزار ویژه برای دیدن داخل مقعد و روده استفاده می شود: 

• پزشک همچنین ممکن است برای داشتن دید بهتر از موقعیت و وضعیت فیستول ، سونوگرافی یا MRI از ناحیه مقعد را تجویز کند.
• گاهی اوقات برای جراحی فیستول ، لازم است که جراح شما را در اتاق عمل (که تحت بیهوشی موضعی انجام می شود) معاینه کند.

• زمانی که کانال چرکی پیدا شد ، شاید پزشک آزمایش های بیشتری انجام دهد تا ببیند آیا این بیماری مربوط به بیماری کرون روده است یا خیر. حدود 25٪ از افراد مبتلا به بیماری کرون ، دچار فیستول می شوند. 

از جمله این آزمایشات می توان به آزمایش خون ، اشعه ایکس و کولونوسکوپی اشاره کرد. 

کولونوسکوپی 

کولونوسکوپی روشی است که طی آن یک دسته از تارهای انعطاف پذیر با نور از طریق مقعد وارد روده بزرگ می شوند. این عمل تحت آرامبخش هایی که احساس بی حسی در فرد ایجاد می کنند انجام می شود.

 

ادامه مطلب در سایت لیزر هموروئید