از بین روشهای دارویی تاثیر برخی از پماد ها روی زخم در مرحله اولیه پاسخدهی مثبتی دارند. دو نمونه از این پماد ها شامل موارد زیر هستند:
- استفاده از نیتروگلیسیرین خارجی (Rectiv)، برای کمک به افزایش جریان خون در شقاق و بهبودی و کمک به شل شدن اسفنکتر مقعد. ...
- کرم های بی حس کننده موضعی مانند لیدوکائین هیدروکلراید (Xylocaine) ممکن است برای تسکین درد مفید باشند.
برخی دیگر از روشهای دارویی برای درمان این بیماری عبارتند از:
- تزریق سم بوتولینوم یا همان بوتاکس نوع A ، برای فلج کردن عضله اسفنکتر مقعد و رفع اسپاسم.
- داروهای فشار خون، مانند نیفدیپین خوراکی (پروکاردیا) یا دیلتیازم (کاردیزم) می توانند به شل شدن اسفنکتر مقعدی کمک کنند. این داروها ممکن است به صورت خوراکی مصرف شوند یا به صورت خارجی استفاده شوند و ممکن است زمانی که نیتروگلیسیرین موثر نیست یا عوارض جانبی قابل توجهی ایجاد می کند، استفاده شوند.
علایم و نشانه های بیماری
از روی برخی علایم می توان به مبتلا بودن یا نبودن به این بیماری پی برد. که عبارتند از:
- احساس خروج ترشحات لزج و خیس بودن همیشگی لباس زیر
- خارش و سوزش در صورت تعریق یا نشستن
- درد تیز و خونریزی از زخم زمان فشار آمدن و دفع مدفوع سفت
علت ایجاد زخم شقاق چیست؟
شقاق مقعدی معمولاً در اثر آسیب به پوشش مقعد یا کانال رکتوم که آخرین قسمت روده بزرگ است، ایجاد می‌شود.
این بیماری بیشتر موارد در افرادی رخ می دهد که یبوست دارند، زمانی که یک مدفوع به خصوص سفت یا بزرگ پوشش کانال مقعد را پاره می کند.
سایر علل احتمالی شقاق مقعدی عبارتند از:
- اسهال مداوم
- مریضی های التهابی روده (IBD)، مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو
- بارداری و زایمان
- گاهی اوقات، یک عفونت مقاربتی (STI)، مانند سیفلیس یا تبخال، که می تواند کانال مقعد را آلوده کرده و به آن آسیب برساند.
- داشتن ماهیچه های اسفنکتر مقعد به طور غیر معمول سفت، که می تواند کشش را در کانال مقعد شما افزایش دهد و آن را مستعد پارگی کند.
ممکن است در برخی از موارد، هیچ علت روشنی برای ایجاد این عارضه قابل شناسایی نباشد. ادامه مطلب اینجا کلیک کنید.