انجمن سلامت و درمان

در این وبلاگ به بررسی مختلف انواع بیماری ها و پیشنهاد بهترین روش های درمان آن ها می پردازیم

انجمن سلامت و درمان

در این وبلاگ به بررسی مختلف انواع بیماری ها و پیشنهاد بهترین روش های درمان آن ها می پردازیم

۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «بیماریهای مقاربتی» ثبت شده است

  • ۰
  • ۰

سیفلیس عفونت منتقله از راه جنسی (STI) و ناشی از یک نوع باکتری شناخته شده به نام Treponema pallidum است. با توجه به آمار منتشر شده از مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها، در سال 2016، بیش از 88،000 مورد از سیفلیس در ایالات متحده گزارش شده است. همچنین این آمار نشان داده تعداد زنان مبتلا به بیماری سیفلیس در ایالات متحده کاهش یافته است، اما تعداد مردان رو به افزایش است، زیرا تعداد مردان همجنس باز افزایش یافته است.

اولین علامت سیفلیس زخم کوچک و دردناکی است که می تواند بر روی اندام های جنسی، راست روده یا داخل دهان ظاهر شود. این زخم شانکر نامیده می شود. این عارضه می تواند بدون علامت باشد یعنی ممکن است فردی سال ها به آن مبتلا باشد و از وجود این بیماری اطلاعی نداشته باشد. ولی سیفلیسی که دارای علامت باشد بهتر است زیرا اگر بیماری سالها بدون درمان در بدن باقی بماند، می تواند آسیب جدی به ارگان های مهم بدن مانند قلب و مغز وارد کند.

این بیماری تنها از طریق تماس مستقیم با شانکر آن منتقل می شود و امکان انتقال آن از طریق توالت مشترک، لباس، حوله و سایر وسایل شخصی وجود ندارد.

مراحل عفونت سیفلیس

سیفلیس در تمامی مراحل حتی زمانی که بیمار هیچ علائمی ندارد نیز قابل انتقال است اما در دو مرحله اول بسیار عفونی بوده و به همین علت احتمال انتقال بسیار بیشتر است. چهار مرحله این عارضه عبارتند از:

سیفلیس اولیه

مرحله اولیه سیفلیس معمولاً سه تا چهار هفته پس از ورود باکتری به بدن رخ می دهد. البته این مدت زمان بین 10 الی 90 روز متغیر است. شروع این مرحله با ایجاد زخمی بدون درد به نام شانکر است. این زخم بسیار عفونی است و معمولاً در ناحیه ای که باکتری از آن وارد شده ایجاد می شود. یعنی ممکن است در نواحی از دهان، ناحیه تناسلی و یا راست ایجاد شود. ای زخم به طور معمول تا 6 هفته بر روی پوست به جای می ماند و پس از آن ناپدید می شود.

این عارضه از طریق تماس مستقیم با زخم ایجاد می شود، و انتقال بیماری معمولاً در طول فعالیت جنسی، از جمله رابطه جنسی دهانی است.

سیفلیس ثانویه

در مرحله دوم ، این زخم ممکن است بثورات پوستی و گلودرد ایجاد شود. این بثورات خارش ندارد و معمولا در کف دست و کف پا یافت می شود، اما ممکن است در هر جایی از بدن رخ دهد. علائم دیگر سیفلیس ثانویه شامل موارد زیر می باشد:

  • سردرد
  • تورم غدد لنفاوی
  • خستگی
  • تب
  • کاهش وزن
  • ریزش مو
  • درد مفاصل

این علائم حتی بدون درمان از بین خواهند رفت . اما همچنان فرد هنوز مبتلا به بیماری سیفلیس است.این مرحله از عارضه پوستی معمولاً با شرایط دیگر به اشتباه تشخیص داده می شود.

سیفلیس پنهان

مرحله سوم این بیماری مرحله پنهان است. در این مرحله علائم اولیه و ثانویه ناپدید می شوند و علائم قابل توجهی وجود نخواهد داشت. با این حال، باکتری ها در بدن باقی می مانند. این مرحله می تواند سالها به طول بیانجامد که در طی آن سیفلیس پیشرفت می کند.

سیفلیس مرحله سوم

آخرین مرحله عفونت سیفلیس می تواند سالها یا دهه های پس از ابتلا به عفونت ایجاد شود. حدود 15 تا 30 درصد از بیمارانی که سیفلیس را درمان نمی کنند، به این مرحله وارد می شوند. این مرحله از بیماری می تواند تهدید کننده زندگی باشد. برخی از پیامدهای بالقوه این عارضه مرحله سوم عبارتند از:

  • نابینایی
  • ناشنوایی
  • بیماری روانی
  • از دست دادن حافظه
  • تخریب بافت نرم و استخوان
  • اختلالات عصبی مانند سکته مغزی یا مننژیت
  • بیماری قلبی
  •  عفونت مغز و نخاع

تشخیص سیفلیس

اگر فکر می کنید ممکن است سیفلیس داشته باشید، باید در اسرع وقت به پزشک خود اطلاع دهید. برای تشخیص بیماری از آزمایش خون استفاده می شود. همچنین اگر شانکر ایجاد شده بود پزشک نمونه ای از آن را برای بررسی وجود باکتری دریافت می کند. در مراحل جدی تر ممکن است پزشک نمونه مایع نخاعی را برای بررسی وجود باکتری آزمایش کند.

همچنین در صورتی که باردار باشید پزشک آزمایشاتی در این باره انجام میدهد تا وجود باکتری را بررسی کند زیرا ممکن است، باکتری بدون ایجاد نشانه در بدن وجود داشته باشد. زایمان با وجود این باکتری در بدن خطرناک است و میتواند آسیب های جبران ناپذیری را به نوزاد وارد کرده و حتی باعث مرگ نوزاد شود.

درمان و درمان سیفلیس

این عارضه در مراحل اولیه و ثانویه با تزریق پنی سیلین درمان می شود. پنیسیلین یکی از آنتی بیوتیک هایی است که بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد و معمولاً در درمان سیفلیس موثر است. افرادی که به پنی سیلین حساسیت دارند احتمالا با یک آنتی بیوتیک متفاوت درمان خواهند شد، سایر آنتی بیوتیک ها عبارتند از :

  • داکسی سایکلین
  • آزیترومایسین
  • سفتریاکسون

اگر بیمار مبتلا به بیماری سیفلیس عصبی یا اعصاب باشد، دوزهای روزانه پنی سیلین را به صورت داخل وریدی دریافت می کند. این شرایط اغلب نیاز به بستری کوتاه مدت در بیمارستان دارد. متاسفانه، آسیب ناشی از این بیماری قابل بازگشت نیست. اما  مصرف دارو به کشتن باکتری ها و کاهش درد کمک می کند. در طول درمان، و تا اطمینان از بهبود کامل زخم ها از تماس جنسی پرهیز کنید. اگر شما از نظر جنسی فعال هستید، شریک جنسی شما نیز باید مورد درمان قرار گیرد.

جلوگیری از سیفلیس

بهترین راه برای جلوگیری از سیفلیس رابطه جنسی ایمن است. یعنی در طول هر نوع رابطه جنسی از کاندوم استفاده کنید. راهکار زیر نیز به جلوگیری از ابتلا به این عارضه کمک می کند.

  • استفاده از یک سد دندان (یک قطعه لاتکس) و یا کاندوم در طول رابطه جنسی دهانی.
  • اجتناب از برقراری رابطه با شرکای متعدد
  • اجتناب از به اشتراک گذاشتن سوزن های تزریق

سیفلیس مادرزادی

مادرانی که مبتلا به این بیماری هستند، در معرض خطر سقط جنین، نوزاد مرده و یا زایمان زودرس قرار دارند. همچنین خطر انتقال بیماری از مادر به جنین وجود دارد، این بیماری به عنوان سیفلیس مادرزادی شناخته می شود. سیفلیس مادرزادی می تواند تهدید کننده زندگی باشد. نوزادان متولد شده با این بیماری به صورت مادرزادی ممکن است دچار مشکلات زیر شود :

  • بدشکلی
  • تاخیر در رشد
  • تشنج
  • بثورات پوستی
  • تب
  • تورم کبد یا طحال
  • کم خونی
  • زردی
  • زخم های عفونی

همچنین اگر سیفلیس مادرزادی در کودکی تشخیص داده نشود، بیماری وارد مراحل جدی تر شده و عوارض شدیدتری را به دنبال دارد و موجب آسیب به استخوان ها، دندان ها، چشم ها، گوش ها و مغز می شود.

سیفلیس و اچ آی وی

افراد مبتلا به این بیماری در معرض خطر ابتلا به HIV هستند. زخم های ناشی از این بیماری باعث می شود که اچ آی وی وارد بدن شود. همچنین لازم است توجه داشته باشید که افراد مبتلا به HIV ممکن است نشانه های مختلف این عارضه را نسبت به کسانی که HIV ندارند، تجربه کنند. اگر HIV دارید، با پزشک خود در مورد نحوه تشخیص علائم سیفلیس صحبت کنید.

چه زمانی برای آزمایش سیفلیس اقدام کنیم ؟

مرحله اول سیفلیس ممکن است اتفاق نیفتند و یا کشف نشود، همچنین مرحله دوم علائمی شبیه به سایر بیماری ها دارد. در نتیجه ممکن است بیماری کشف نشود و بدون درمان باقی بماند که به دنبال آن عوارض جدی تری پدید می آید. از همین روی توصیه می شود، در برخی شرایط حتی زمانی که هیچ علامتی ندارید نیز آزمایش های مربوط به این بیماری را انجام دهید. این شرایط عبارتند از :

  • برقراری رابطه جنسی با فرد مشکوک به سفلیس
  • بارداری
  • زندانیان زندان ها
  • رابطه جنسی با افراد متعدد
  • مردان همجنس باز

آزمایش و تست بیماری سیفلیس

 

منبع : https://hpvdarman.com/articles/%d8%a8%db%8c%d9%85%d8%a7%d8%b1%db%8c-%d8%b3%db%8c%d9%81%d9%84%db%8c%d8%b3/

  • nyusha gholami
  • ۰
  • ۰

بیماری های مقاربتی در زنان (STDs) به عنوان عفونت های منتقله از راه جنسی شناخته می شوند. آنها از طریق رابطه واژن، مقعد یا تماس جنسی دهانی انتقال می یابند. رایج ترین علائم این بیماری ها شامل خارش واژن، بثورات پوستی، ترشحات غیر معمول و درد است. بسیاری از بیماری های مقاربتی زنان نشانه ای ندارند. STDs های درمان نشده، می توانند منجر به مشکلات باروری و افزایش خطر سرطان گردن رحم شوند، و یا سلامت شریک جنسی شما را با خطر مواجه نمایند.

با توجه به آمار مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، بیش از 50 درصد موارد جدید کلامیدیا و گنوره در زنان بین 15 تا 24 ساله رخ می دهد. هر ساله در سراسر جهان حدود 357 میلیون عفونت جدید سیفلیس، کلامیدیا، گنوره و تریکوموناس وجود دارد.

از آنجا که اغلب زنان مبتلا به STDs علائمی ندارند، تا مدت ها از بیماری خود اطلاع ندارند. برآورد ها نشان داده حدود 90 درصد مبتلا به این بیماری ها از وجود آن آگاه نیستند.

 

تصویر بیماریهای مقاربتی در زنان

بیماری های مقاربتی رایج در زنان

بعضی از شایعترین بیماری های مقاربتی در زنان در زنان عبارتند از:

  • زگیل تناسلی (ویروس اچ پی وی (HPV))
  • سوزاک
  • کلامیدیا
  • تب خال ناحیه تناسلی

HPV شایع ترین نوع بیماری های مقاربتی در زنان است که عامل اصلی سرطان دهانه رحم به شمار می رود. واکسن این بیماری می تواند از ابتلا به برخی سویه های خاص آن جلوگیری نماید. گونوره و کلامیدیا عفونت های باکتریایی شایع هستند. در واقع، کلامیدیا، شایع ترین نوع بیماری های مقاربتی در زنان در ایالات متحده است. تبخال تناسلی نیز بیماری رایجی است.

*جهت اطلاعات بیشتر از ویروس اچ پی وی و روش های درمان آن پیشنهاد میشود مطلب مرتبط با اچ پی وی را بخوانید*

نشانه های شایع بیماری های مقاربتی در زنان

لازم است زنان از علائم احتمالی STD آگاه باشند، تا در صورت ابتلا به آن بتوانند به سرعت بیماری را تشخیص دهند. بعضی از نشانه های شایع ابتلا به این بیماری به این شرح است :

  • تغییرات در ادرار: STD را می توان با درد و یا احساس سوزش در هنگام ادرار، نیاز مکرر به تخلیه و یا وجود خون در ادرار شناسایی نمود.
  • ترشحات غیر طبیعی واژن : میزان ترشحات واژن به طور مداوم و بر طبق یک چرخه منظم تغییر می کند. تخلیه زیاد و سفید ممکن است نشانه ای از عفونت قارچی باشد  و وقتی تخلیه زرد یا سبز است، از علائم گونوره یا تریکوموناس می باشد.
  • خارش در ناحیه واژن : خارش یک علامت غیر اختصاصی برای بیماری های STD است زیرا می تواند ناشی از علل مختلفی ایجاد شود. به طور مثال خارش می تواند ناشی از علل زیر ایجاد شود :

واکنش آلرژیک به کاندوم لاتکس

عفونت قارچی

شپش موقت یا چرک

زگیل ناحیه تناسلی

بسیاری از STD های باکتری و ویروسی در مراحل اولیه نشانه هایی به این شرح را ایجاد می کنند :

  • درد در هنگام رابطه جنسی: این علامت اغلب نادیده گرفته می شود، اما درد شکمی یا لگن هنگام رابطه جنسی می تواند نشانه ای از بیماری التهابی لگن (PID) باشد. PID اغلب در مرحله پیشرفته عفونت با کلامیدیا یا گنوره ایجاد می شود..
  • خونریزی غیرطبیعی : خونریزی غیر طبیعی یکی دیگر از علائم احتمالی PID یا سایر مشکلات تولید مثل در STD است.
  • جوش یا زخم : زخم یا جوش های کوچک در اطراف دهان و یا واژن می تواند نشانه ای از تبخال، HPV یا سیفلیس باشد.

جلوگیری از بیماری های مقاربتی در زنان

هر زنی باید اقدامات پیشگیرانه خاصی را برای جلوگیری از انتقال یا ابتلا به STD ها انجام دهد. برخی از این اقدامات عبارتند از :

  • انجام تست ها در فاصله زمانی معین : به طور معمول، زنان باید هر سه تا پنج سال یکبار تست پاپ اسمیر را انجام دهند. تا تغییرات سلولی در آنها مورد بررسی قرار گیرد. انجام آزمایش های مربوط به بیماری های مقاربتی در زنان برای کسانی که از نظر جنسی فعال هستند، امری ضروری است.
  • استفاده از محافظ ها : کاندوم میتواند از شما و شریک جنسی تان در برابر بیماری های آمیزشی محافظت نماید. استفاده از کاندوم برای انواع رابطه های دهانی، واژن و مقعد توصیه می شود. به یاد داشته باشید استفاده از روشهای پیشگیری از بارداری نظیر اسپرم کشها، قرص های جلوگیری از بارداری و سایر روشهای پیشگیری تنها از فرد در برابر بارداری محافظت کرده و تاثیری در انتقال STD ها ندارد.

بیماری های مقاربتی در زنان و بارداری

زنان باردار نیز می توانند دچار بیماری های آمیزشی (STD) شوند. از آنجا که بیشتر این عفونت ها نشانه ای را ایجاد نمی کنند، زنان در اغلب موارد از وجود آن آگاه نمی شوند.

این عفونت ها می تواند برای شما و نوزادتان تهدید کننده زندگی باشد. زیرا بیماری های مقاربتی در زنان در دوران بارداری یا زایمان به نوزاد منتقل می شوند، بنابراین درمان اولیه ضروری است. تمام STD های باکتریایی را می توان با مصرف آنتی بیوتیک در دوران بارداری درمان نمود. عفونت ویروسی نیز با داروهای ضد ویروسی درمان می شوند تا از انتقال عفونت به کودک جلوگیری شود.

بیماری های مقاربتی در زنان و تجاوز

برخی از زنان بیماری های آمیزشی را بعد از تجربه تجاوز دریافت می کنند. معمولاً این زنان زمانی که برای بررسی های دقیق عامل تجاوز و دریافت DNA وی به پزشک مراجعه می کنند، تحت آزمایش هایی برای بررسی های عفونت بالقوه STD قرار می گیرند. بسته به عوامل فردی و تاریخچه پزشکی، درمان پیشگیرانه بعد از تجاوز به این شرح است :

  • مصرف آنتی بیوتیک ها
  • واکسن هپاتیت
  •  واکسن HPV (واکسن گارداسیل یا سرواریکس)
  • داروهای ضد ویروسی HIV

این افراد باید پس از دریافت درمان های پیشگیرانه، به پزشک مراجعه کنند تا اطمینان حاصل شود که خطر ابتلا به عفونت ها رفع شده است.

بعد از تشخیص STD

بعد از تشخیص STD مواردی وجود دارند که انجام آنها به تسریع فرآیند درمان کمک خواهد نمود :

  • بعد از تشخیص بیماری بلافاصله باید درمان های مرتبط با بیماری شروع شوند.
  • شریک جنسی خود را از بیماری آگاه نموده و در رابطه با قطع موقتی رابطه جنسی تا تکمیل فرآیند درمان صحبت کنید.
  •  از رابطه جنسی تا درمان کامل عفونت خودداری کنید.
  • مصرف داروهای خود را تا تکمیل درمان قطع نکنید.

 

عکس بیماریهای زنان

 

منبع: https://hpvdarman.com/

  • nyusha gholami