انجمن سلامت و درمان

در این وبلاگ به بررسی مختلف انواع بیماری ها و پیشنهاد بهترین روش های درمان آن ها می پردازیم

انجمن سلامت و درمان

در این وبلاگ به بررسی مختلف انواع بیماری ها و پیشنهاد بهترین روش های درمان آن ها می پردازیم

۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «بیماریهای جنسی» ثبت شده است

  • ۰
  • ۰

سیفلیس عفونت منتقله از راه جنسی (STI) و ناشی از یک نوع باکتری شناخته شده به نام Treponema pallidum است. با توجه به آمار منتشر شده از مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها، در سال 2016، بیش از 88،000 مورد از سیفلیس در ایالات متحده گزارش شده است. همچنین این آمار نشان داده تعداد زنان مبتلا به بیماری سیفلیس در ایالات متحده کاهش یافته است، اما تعداد مردان رو به افزایش است، زیرا تعداد مردان همجنس باز افزایش یافته است.

اولین علامت سیفلیس زخم کوچک و دردناکی است که می تواند بر روی اندام های جنسی، راست روده یا داخل دهان ظاهر شود. این زخم شانکر نامیده می شود. این عارضه می تواند بدون علامت باشد یعنی ممکن است فردی سال ها به آن مبتلا باشد و از وجود این بیماری اطلاعی نداشته باشد. ولی سیفلیسی که دارای علامت باشد بهتر است زیرا اگر بیماری سالها بدون درمان در بدن باقی بماند، می تواند آسیب جدی به ارگان های مهم بدن مانند قلب و مغز وارد کند.

این بیماری تنها از طریق تماس مستقیم با شانکر آن منتقل می شود و امکان انتقال آن از طریق توالت مشترک، لباس، حوله و سایر وسایل شخصی وجود ندارد.

مراحل عفونت سیفلیس

سیفلیس در تمامی مراحل حتی زمانی که بیمار هیچ علائمی ندارد نیز قابل انتقال است اما در دو مرحله اول بسیار عفونی بوده و به همین علت احتمال انتقال بسیار بیشتر است. چهار مرحله این عارضه عبارتند از:

سیفلیس اولیه

مرحله اولیه سیفلیس معمولاً سه تا چهار هفته پس از ورود باکتری به بدن رخ می دهد. البته این مدت زمان بین 10 الی 90 روز متغیر است. شروع این مرحله با ایجاد زخمی بدون درد به نام شانکر است. این زخم بسیار عفونی است و معمولاً در ناحیه ای که باکتری از آن وارد شده ایجاد می شود. یعنی ممکن است در نواحی از دهان، ناحیه تناسلی و یا راست ایجاد شود. ای زخم به طور معمول تا 6 هفته بر روی پوست به جای می ماند و پس از آن ناپدید می شود.

این عارضه از طریق تماس مستقیم با زخم ایجاد می شود، و انتقال بیماری معمولاً در طول فعالیت جنسی، از جمله رابطه جنسی دهانی است.

سیفلیس ثانویه

در مرحله دوم ، این زخم ممکن است بثورات پوستی و گلودرد ایجاد شود. این بثورات خارش ندارد و معمولا در کف دست و کف پا یافت می شود، اما ممکن است در هر جایی از بدن رخ دهد. علائم دیگر سیفلیس ثانویه شامل موارد زیر می باشد:

  • سردرد
  • تورم غدد لنفاوی
  • خستگی
  • تب
  • کاهش وزن
  • ریزش مو
  • درد مفاصل

این علائم حتی بدون درمان از بین خواهند رفت . اما همچنان فرد هنوز مبتلا به بیماری سیفلیس است.این مرحله از عارضه پوستی معمولاً با شرایط دیگر به اشتباه تشخیص داده می شود.

سیفلیس پنهان

مرحله سوم این بیماری مرحله پنهان است. در این مرحله علائم اولیه و ثانویه ناپدید می شوند و علائم قابل توجهی وجود نخواهد داشت. با این حال، باکتری ها در بدن باقی می مانند. این مرحله می تواند سالها به طول بیانجامد که در طی آن سیفلیس پیشرفت می کند.

سیفلیس مرحله سوم

آخرین مرحله عفونت سیفلیس می تواند سالها یا دهه های پس از ابتلا به عفونت ایجاد شود. حدود 15 تا 30 درصد از بیمارانی که سیفلیس را درمان نمی کنند، به این مرحله وارد می شوند. این مرحله از بیماری می تواند تهدید کننده زندگی باشد. برخی از پیامدهای بالقوه این عارضه مرحله سوم عبارتند از:

  • نابینایی
  • ناشنوایی
  • بیماری روانی
  • از دست دادن حافظه
  • تخریب بافت نرم و استخوان
  • اختلالات عصبی مانند سکته مغزی یا مننژیت
  • بیماری قلبی
  •  عفونت مغز و نخاع

تشخیص سیفلیس

اگر فکر می کنید ممکن است سیفلیس داشته باشید، باید در اسرع وقت به پزشک خود اطلاع دهید. برای تشخیص بیماری از آزمایش خون استفاده می شود. همچنین اگر شانکر ایجاد شده بود پزشک نمونه ای از آن را برای بررسی وجود باکتری دریافت می کند. در مراحل جدی تر ممکن است پزشک نمونه مایع نخاعی را برای بررسی وجود باکتری آزمایش کند.

همچنین در صورتی که باردار باشید پزشک آزمایشاتی در این باره انجام میدهد تا وجود باکتری را بررسی کند زیرا ممکن است، باکتری بدون ایجاد نشانه در بدن وجود داشته باشد. زایمان با وجود این باکتری در بدن خطرناک است و میتواند آسیب های جبران ناپذیری را به نوزاد وارد کرده و حتی باعث مرگ نوزاد شود.

درمان و درمان سیفلیس

این عارضه در مراحل اولیه و ثانویه با تزریق پنی سیلین درمان می شود. پنیسیلین یکی از آنتی بیوتیک هایی است که بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد و معمولاً در درمان سیفلیس موثر است. افرادی که به پنی سیلین حساسیت دارند احتمالا با یک آنتی بیوتیک متفاوت درمان خواهند شد، سایر آنتی بیوتیک ها عبارتند از :

  • داکسی سایکلین
  • آزیترومایسین
  • سفتریاکسون

اگر بیمار مبتلا به بیماری سیفلیس عصبی یا اعصاب باشد، دوزهای روزانه پنی سیلین را به صورت داخل وریدی دریافت می کند. این شرایط اغلب نیاز به بستری کوتاه مدت در بیمارستان دارد. متاسفانه، آسیب ناشی از این بیماری قابل بازگشت نیست. اما  مصرف دارو به کشتن باکتری ها و کاهش درد کمک می کند. در طول درمان، و تا اطمینان از بهبود کامل زخم ها از تماس جنسی پرهیز کنید. اگر شما از نظر جنسی فعال هستید، شریک جنسی شما نیز باید مورد درمان قرار گیرد.

جلوگیری از سیفلیس

بهترین راه برای جلوگیری از سیفلیس رابطه جنسی ایمن است. یعنی در طول هر نوع رابطه جنسی از کاندوم استفاده کنید. راهکار زیر نیز به جلوگیری از ابتلا به این عارضه کمک می کند.

  • استفاده از یک سد دندان (یک قطعه لاتکس) و یا کاندوم در طول رابطه جنسی دهانی.
  • اجتناب از برقراری رابطه با شرکای متعدد
  • اجتناب از به اشتراک گذاشتن سوزن های تزریق

سیفلیس مادرزادی

مادرانی که مبتلا به این بیماری هستند، در معرض خطر سقط جنین، نوزاد مرده و یا زایمان زودرس قرار دارند. همچنین خطر انتقال بیماری از مادر به جنین وجود دارد، این بیماری به عنوان سیفلیس مادرزادی شناخته می شود. سیفلیس مادرزادی می تواند تهدید کننده زندگی باشد. نوزادان متولد شده با این بیماری به صورت مادرزادی ممکن است دچار مشکلات زیر شود :

  • بدشکلی
  • تاخیر در رشد
  • تشنج
  • بثورات پوستی
  • تب
  • تورم کبد یا طحال
  • کم خونی
  • زردی
  • زخم های عفونی

همچنین اگر سیفلیس مادرزادی در کودکی تشخیص داده نشود، بیماری وارد مراحل جدی تر شده و عوارض شدیدتری را به دنبال دارد و موجب آسیب به استخوان ها، دندان ها، چشم ها، گوش ها و مغز می شود.

سیفلیس و اچ آی وی

افراد مبتلا به این بیماری در معرض خطر ابتلا به HIV هستند. زخم های ناشی از این بیماری باعث می شود که اچ آی وی وارد بدن شود. همچنین لازم است توجه داشته باشید که افراد مبتلا به HIV ممکن است نشانه های مختلف این عارضه را نسبت به کسانی که HIV ندارند، تجربه کنند. اگر HIV دارید، با پزشک خود در مورد نحوه تشخیص علائم سیفلیس صحبت کنید.

چه زمانی برای آزمایش سیفلیس اقدام کنیم ؟

مرحله اول سیفلیس ممکن است اتفاق نیفتند و یا کشف نشود، همچنین مرحله دوم علائمی شبیه به سایر بیماری ها دارد. در نتیجه ممکن است بیماری کشف نشود و بدون درمان باقی بماند که به دنبال آن عوارض جدی تری پدید می آید. از همین روی توصیه می شود، در برخی شرایط حتی زمانی که هیچ علامتی ندارید نیز آزمایش های مربوط به این بیماری را انجام دهید. این شرایط عبارتند از :

  • برقراری رابطه جنسی با فرد مشکوک به سفلیس
  • بارداری
  • زندانیان زندان ها
  • رابطه جنسی با افراد متعدد
  • مردان همجنس باز

آزمایش و تست بیماری سیفلیس

 

منبع : https://hpvdarman.com/articles/%d8%a8%db%8c%d9%85%d8%a7%d8%b1%db%8c-%d8%b3%db%8c%d9%81%d9%84%db%8c%d8%b3/

  • nyusha gholami
  • ۰
  • ۰

سوزاک یا گونوره یک بیماری مسری منتقله از رابطه جنسی (STD) است. این بیماری ناشی از عفونت با باکتریایی به نام Neisseria gonorrhoeae ایجاد می شود. این باکتری موجب آلوده شدن مناطق گرم و مرطوب بدن، از جمله مجرای ادرار، چشم ها، گلو، واژن، مقعد و دستگاه تناسلی زنان (لوله های فالوپ، رحم و دهانه رحم) می گردد. عامل بیماری گونوره از طریق رابطه جنسی دهانی، مقعدی یا واژنی منتقل می شود. افرادی که شرکای جنسی متعدد داشته و یا افرادی که از کاندوم استفاده نمی کنند، بیشتر از دیگران در معرض خطر ابتلا به این عفونت قرار دارند. به همین ترتیب بهترین راهکار پیشگیری از این عفونت رابطه جنسی تنها با یک نفر و استفاده از کاندوم است. رفتارهایی که باعث می شود یک فرد بیشتر در معرض ابتلا به بیماری های محافظت نشده قرار گیرد نیز احتمال ابتلا به عفونت را افزایش می دهد. این رفتارها عبارتند از سوء مصرف الکل و سوء مصرف مواد مخدر، به ویژه مصرف مواد مخدر داخل وریدی.

علائم گونوره

علائم این عارضه معمولا در عرض 2 تا 14 روز پس از قرار گرفتن در معرض بیماری ایجاد می شوند. با این حال، برخی از افراد مبتلا به گونوره نشانه های قابل توجهی را تجربه نمی کنند. توجه کنید بیماران مبتلا به گونوره که علائم ندارد نیز حامل این بیماری بوده و می توانند آن را سرایت دهند. حتی در این شرایط احتمال انتقال عفونت بیشتر است.

علائم سوزاک
علائم گونوره در مردان

مردان ممکن است تا چندین هفته پس از ابتلا به عفونت علائم قابل توجهی نداشته باشند. و بعضی از مردان ممکن است هرگز علائمی را تجربه نکنند. به طور معمول علائم عفونت پس از یک هفته نمایان می شوند. اولین علامت قابل توجه در مردان احساس سوزش یا دردناک شدن ادرار است. همانطور که بیماری پیشرفت می کند، علائمی دیگری ظاهر می شوند که عبارتند از:

  • ضرورت ادرار کردن
  • ترشحات آلت تناسلی (سفید، زرد، بژ، یا سبز)
  • تورم یا قرمزی در نوک آلت تناسلی
  • تورم یا درد در بیضه ها
  • گلو درد مداوم
  • عفونت به مدت چند هفته پس از درمان علائم در بدن باقی خواهد ماند. در موارد نادر، گونوره می تواند به ایجاد آسیب به
  • بدن، به ویژه مجرای ادرار و بیضه ها ادامه دهد. درد ممکن است به رکتوم نیز گسترش یابد.

علائم در زنان

اغلب زنان پس از ابتلا به گونوره علائم چندانی را تجربه نمی کنند. و یا دسته ای دیگر علائمی دارند که با سایر بیماریهای مشترک بوده و به همین علت به اشتباه تشخیص داده می شود. نشانه های این عفونت شباهت بسیاری به علائم قارچ های واژینال و عفونت های باکتریایی دارد.
علائم عبارتند از:

  • ترشحات واژن (آبکی، کدر یا سبز)
  • درد یا سوزش هنگام ادرار کردن
  • تکرر ادرار
  • دوره های سنگین تر و یا لکه بینی
  • گلو درد
  • درد در رابطه جنسی
  • درد شدید در شکم و کمر
  • تب

تشخیص گونوره

پزشکان می توانند عفونت های گونوره را به روش های مختلف تشخیص دهند. یکی از روش های تشخیص این بیماری دریافت نمونه از واژن، رکتوم و یا گلو است. همچنین ممکن است پزشک یک نمونه از مفصل یا خون بیمار را برای آزمایشگاه ارسال کند. تا با روش های مخصوص وجود این باکتری در آنها را تشخیص دهند.

عوارض سوزاک

زنانی که سوزاک را درمان نمی کنند، بیشتر در معرض خطر عوارض این عفونت باکتریایی هستند. عفونت درمان نشده سوزاک در زنان می تواند از دستگاه تناسلی زنان بالاتر رفته و رحم، لوله های فالوپ و تخمدان ها را درگیر نماید. این بیماری به عنوان بیماری التهابی لگنی (PID) شناخته می شود. PID می تواند موجب درد شدید و مزمن شده و آسیب جدی از جمله زخم یا انسداد لوله های فالوپ که موجب ناباروری می شود، به اندام های جنسی زن وارد کند.

این بیماری می تواند حاصل سایر عفونت های منتقل شده از راه جنسی باشد. یکی دیگر از عوارض جدی ابتلا به بیماری التهابی لگن، حاملگی خارج رحمی است، در این حالت تخمک در خارج از رحم رشد می کند. از دیگر عوارض ابتلا به عفونت گونوره ای در زنان انتقال آن هنگام زایمان به نوزاد است.
عوارض عفونت گونوره در مردان شامل ایجاد زخم بر روی مجرای ادرار یا آبسه داخل آلت تناسلی است. در نهایت این عفونت به کاهش شانس باروری یا بی میلی می انجامد.
هنگامی که عفونت گنوره در جریان خون گسترش می یابد، هر دو جنس ممکن است به آرتریت، آسیب های قلب و یا التهاب پوشش مغز یا نخاع دچار شوند، اما این شرایط به ندرت اتفاق می افتد.

درمان سوزاک ( گونوره )

آنتی بیوتیک ها می توانند اغلب عفونت های گونوره را درمان کنند. در صورتی که هیچ داروی خانگی یا داروی بدون نسخه برای درمان عفونت سوزاک وجود ندارد. اگر گونوره دارید، باید از یک متخصص کمک بگیرید.
گونوره معمولاً با تزریق آنتی بیوتیک سفتریاکسون به عضله یا دریافت خوراکی آزیترومایسین در طی چندین روز درمان می شود. یکی از مشکلات درمان این عفونت ظهور سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک گونوره است.

این موارد نیاز به درمان های گسترده تری دارند. که شامل درمان عفونت در یک دوره هفت روزه با مصرف آنتی بیوتیک خوراکی یا درمان دوگانه با دو نوع آنتی بیوتیک مختلف است. آنتی بیوتیک هایی که برای درمان طولانی استفاده می شوند معمولا یک یا دو بار در روز مصرف می شوند. بعضی از آنتی بیوتیک های رایج شامل آزیترومایسین و داکسی سایکلین هستند. دانشمندان در حال تلاش برای تولید واکسن و جلوگیری از عفونت سوزاک هستند.

پیشگیری از سوزاک

امن ترین راه برای جلوگیری از گونوره یا سایر بیماری های منتقله از راه جنسی STD استفاده از روش های محافظتی است. اگر رابطه جنسی دارید، همیشه از کاندوم استفاده کنید. همچنین مهم است که از سلامت شریک جنسی خود اطمینان داشته باشید، زیرا که بسیاری از بیماری های STD حتی با وجود استفاده از کاندوم همچنان منتقل می شوند. اگر شریک جنسی شما دچار علائم عفونت است، از تماس جنسی با او اجتناب کنید.
افرادی که سابقه ابتلا به هر نوع STD دیگری را دارند، بیشتر از دیگران در معرض خطر ابتلا به گونوره هستند. همچنین افرادی که شرکای جنسی متعددی دارند، در معرض خطر بیشتری قرار می گیرند.

در صورت ابتلا به سوزاک چه کاری انجام دهیم ؟

اگر فکر می کنید، مبتلا به گونوره هستید ، باید از هر گونه فعالیت جنسی اجتناب کنید. و بلافاصله با پزشک خود مشورت کنید.
در جلسه ملاقات با پزشک جزئیات علائم بیماری خود را شرح داده و در مورد تاریخچه رابطه جنسی اطلاعات دقیق را به پزشک ارائه دهید.
اگر از آنتی بیوتیک برای درمان بیماری استفاده می کنید، لازم است مصرف دارو را انتهای آن ادامه دهید. همچنین مصرف دارو باید مطابق با نظر پزشک باشد. قطع کردن خودسرانه دارو ها موجب مقاومت های آنتی بیوتیکی می شود. یک یا دو هفته بعد از مصرف دارو ها مجدداً به پزشک مراجعه کنید تا از سلامت خود مطمئن شوید. بعد از درمان کامل عفونت می توانید فعالیت های جنسی را از سر بگیرید.

منبع مقاله

  • nyusha gholami