آبسه چیست؟

آبسه مقعدی یا آنورکتال که همچنین با نام های به عنوان آبسه رکتال، آبسه پری آنال یا آبسه پری رکتال، بسته به محل آن نیز شناخته می شود، حفره ای پر از چرک است که در داخل شیارهای کانال مقعدی (به نام سینوس های مقعد) تشکیل می شود.

آبسه ها می توانند در نزدیکی مقعد یا داخل رکتوم ایجاد شوند همچنین امکان تشکیل در خود راست روده و بالاتر از آن هم وجود دارد. در حالی که آبسه می تواند خود به خود و بدون دلیل ظاهری ایجاد شود، معمولاً با بیماری های گوارشی، بی نظمی روده، سرکوب سیستم ایمنی و حتی برخی داروها نیز همراه است.

علائم

آبسه های آنورکتال معمولاً ابتدا به دلیل درد مبهم و ضربان دار در مقعد یا رکتوم تشخیص داده می شوند که اغلب با درد شدید هنگام دفع مدفوع نیز همراه است.

یکی از رایج ترین دلایل ایجاد آبسه بیماری فیستول مقعدی است که بسیار دردناک می باشد. ممکن است از خود بپرسید روش درمان فیستول با لیزر چگونه است و بهترین درمان آن چیست؟ آیا خطرناک است؟ لازم است بدانید که تنها روش درمان قطعی برای هر دو بیماری آبسه و فیستول لیزر می باشد.

آبسه های داخل رکتوم تمایل به تشکیل بافت های عمیق تری دارند و اغلب در این ناحیه حس می شوند یعنی زمانی که آن را لمس می کنید، یک برآمدگی زیر انگشتانتان می آید.

با شروع تشکیل یک توده قابل لمس، علائم دیگری از آبسه آنورکتال ظاهر می شود، که عبارتند از:

• تب
• خستگی
• یبوست
• ترشح و خونریزی رکتوم
• احساس می کنید که باید به دستشویی بروید در حالی که این کار را نمی کنید
• درد فزاینده و اغلب مداوم، بدتر شدن با حرکت یا در هنگام نشستن

اگر هر یک از این علائم را تجربه کردید، باید به پزشک متخصص مراجعه کرده و معاینه شوید.

اگر آبسه درمان نشود، می‌تواند منجر به ایجاد فیستول مقعدی شود، یک اتصال تونلی غیرطبیعی بین پوست اطراف مقعد و کانال رکتوم یا مقعدی که ممکن است مدفوع و چرک از طریق آن تخلیه شود.

اگر تب شدید (بیش از ۱۰۰.۴ درجه)، لرز، استفراغ مداوم، ناتوانی در اجابت مزاج، یا درد شدید مقعدی (با یا بدون اجابت مزاج) دارید، بدون تاخیر به اورژانس مراجعه کنید. اینها ممکن است نشان دهنده عفونت سیستمیک باشد که از محل آبسه به جریان خون گسترش یافته است.

بدون درمان مناسب، عفونت سیستمیک از این نوع می تواند منجر به سپسیس، شوک سمی و حتی مرگ شود.

علت به وجود آمدن آبسه رکتال چیست؟

آبسه مقعدی می تواند به صورت مجزا ایجاد شود، اما اغلب به دلیل رشد بیش از حد باکتری های رایج در دستگاه گوارش به وجود می آید.

در حالی که هر فرد چه جوان چه پیر، می تواند به آبسه مقعدی مبتلا شود، شرایطی نیز وجود دارد که می تواند خطر ابتلا به آن را افزایش دهد. که عبارت است از:

• بیماری های التهابی روده (IBD) مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو
• HIV و سایر بیماری هایی که باعث سرکوب سیستم ایمنی می شوند
• دیابت
• رابطه جنسی مقعدی
• یبوست یا اسهال مزمن و شدید
• مصرف داروهای استروئیدی، از جمله پردنیزون
• شیمی درمانی
• عفونت مقعد یا رکتوم مقعدی مقاربتی
• هیدرآدنیت چرکی که یک بیماری پوستی نادر به شمار می رود

تشخیص

اکثر آبسه های آنورکتال بر اساس سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی شما تشخیص داده می شوند. در صورتی که آبسه داخل رکتوم ایجاد شده باشد، ممکن است پزشک شما بخواهد آندوسکوپی را با استفاده از یک آندوسکوپ منعطف و روشن انجام دهد تا دید بهتری به داخل داشته باشد.

مشاهده مطلب کامل آبسه مقعدی

آیا وجود آبسه همیشه منجر به فیستول می شود؟

خیر. فیستول در ۵۰ درصد موارد بر اثر آبسه ایجاد می شود. هیچ راهی برای پیش بینی این اتفاق وجود ندارد. اگر درناژ به مدت دو تا سه ماه ادامه یابد، تشخیص فیستول پری آنال داده می شود.

آبسه چگونه درمان می شود؟
آبسه با تخلیه کامل چرک از طریق سوراخ ایجاد شده در پوست نزدیک مقعد درمان می شود. اغلب این کار را می توان در مطب پزشک با استفاده از یک بی حس کننده موضعی انجام داد. یک آبسه ای که بزرگ یا عمیق شده ممکن است نیاز به تخلیه در اتاق عمل داشته باشد. بستری شدن در بیمارستان برای بیمارانی که مستعد ابتلا به عفونت های جدی تر هستند، مانند دیابتی ها یا افرادی که ایمنی آنها کاهش یافته است، ممکن است ضروری باشد.

فیستول چگونه درمان می شود؟
جراحی برای درمان فیستول پری آنال به طور کلی ضروری است. این روش معمولاً شامل بریدن بخش کوچکی از عضله اسفنکتر مقعد برای باز کردن مسیر، پیوستن دهانه خارجی و داخلی و تبدیل مسیر به شیار باریکی است که به مرور زمان از داخل به بیرون بهبود می‌یابد. اکثرا جراحی فیستول را می توان با لیزر به صورت سرپایی انجام داد. اگر فیستول بیش از حد عضله اسفنکتر را درگیر کند، ممکن است یک روش دو مرحله ای یا روش درمانی پیچیده تر لازم باشد.

بعد از عمل جراحی فیستول چه انتظاری باید داشت؟
ناراحتی بعد از جراحی فیستول می تواند در هفته اول خفیف تا متوسط باشد که با داروهای مسکن قابل کنترل است. مقدار زمان از دست رفته از محل کار یا مدرسه بعد از عمل معمولاً حداقل است. هیچ محدودیتی برای فعالیت کسی که عمل می کند وجود نخواهد داشت. ناحیه آسیب دیده را سه یا چهار بار در روز در آب گرم خیس کنید. نرم کننده های مدفوع نیز ممکن است توصیه شود. برای جلوگیری از کثیف شدن زهکشی لباس‌هایتان، ممکن است لازم باشد از یک پد گاز یا مینی پد استفاده کنید. چگونگی حرکات روده تاثیری بر بهبودی نخواهد داشت.